Niespotykane formy drzew w Puszczy Białowieskiej
Puszcza Białowieska to schronienie dla wielu gatunków drzew niespotykanych już w innych terenach Polski i świata. Niemal na każdym kroku można tu spotkać fragmenty lasów o charakterze pierwotnym – ostatnie miejsca w całym niżu europejskim, które nie zostały w żaden sposób naruszone ludzką ręką. Lasy grądowe, świerki, sosny, dęby szypułkowe, czarna olsza, jesiony, graby i lipy. Oprócz rzadkości swego występowania charakteryzują się one niespotykanymi nigdzie indziej formami.
- Lipy przerośnięte do rozmiaru dębów – wręcz pomnikowe, z pniami o blisko sześciometrowym obwodzie i wysokościach dochodzących do 32 metrów.
- Ogromne dęby o wielkości pnia niespotykanej już w żadnym innym zakątku Europy, o najpiękniejszej, klasycznej strzale pnia i kolumnie, którą można podziwiać z zapartym tchem.
- Strzeliste jesiony – dochodzące do niewyobrażalnych dla tego drzewa rozmiarów, nawet 48 metrów są również znakiem rozpoznawczym Puszczy Białowieskiej. To tutaj znajduje się jesion, który najprawdopodobniej jest najwyższym drzewem liściastym w Polsce.
- Sławę Puszczy Białowieskiej przynoszą również rzadko spotykane w innych rejonach sosny kołnierzykowate – z charakterystycznym i nietypowym dla sosen kołnierzem korowym, którego pochodzenie do dziś nie jest w pełni jasne.
Białowieski Park Narodowy to miejsce wyjątkowe nie tylko dla turystów, ale przede wszystkim dla osób poszukujących nietypowości przyrody, form, jakich nie da się znaleźć nigdzie indziej i rozmiarów drzew – nienaruszonych przez ludzi, pozostawionych samym sobie i naturze, która dba o nie przecież najlepiej.
